රාගම කිඹුලා

කිඹුලෙක් මිනිහෙක්ව මරාගෙන කෑවේය. සිද්ධිය ඇරඹෙන්නේ එතැනිනි. එතෙක් දවස් කිසිවෙක් අවධානය යොමු නොකළ වගුර ගොඩ කිරීම පිළිබ‍ඳ විවාදයක්ද පැන නැංගේය. ටීවි එකේ නිව්ස්වලින් සහ පත්තරවලිනුත් සීන් එකට මාර පබ්ලිසිටියක් ලැබුණු නිසා රාගම කියා ගමක් තියෙන බවක්වත් නොදැන සිටි අය පවා රාගම කිඹුලෙක් ඉන්නා බව දැනගත්හ. රාගම කිඹුලා රට පුරා ප්‍රසිද්ධ විය. ඒත් කිඹුලා කාපු මිනිහාගේ නමවත් මේ කතා බහ අතරට එකතු වූයේ නැත. ඔහුගේ දුවා දරුවන්ට අත් වූ ඉරණම ගැන කතා කළ කිසිවෙක්ද නැත. ඕන මළ ගෙදරක හඬාවැටෙන ගැහැණියකගේ ඉන්ටවීව් කට් එකක් ප්‍රචාරය කරන්නට මැලි නොවන සිරස, කිඹුලා විසින් කා දැමූ මිනිසාගේ ගෙදරට ගිය බවක් මමනං නොදුටිමි. ටීවි එකට වොයිස් කට් දෙන්නට පැමිණි ප්‍රාදේශීය සභාවේ ලොක්කන් කතා කළේත් කිඹුලා අල්ලාගන්නා හැටි සහ වගුර ගොඩකර රාගම සංවර්ධනය කරන හැටි විනා මියගිය මිනිසා ගැන නොවේ.

ඊළඟ ජවනිකාව කිඹුලා අල්ලාගැනීමයි. පාන්දර සිටම වැල නොකැඩී කිඹුලා බලන්නට සෙනඟ ඇදී ආහ. මළ ගෙදර ගියාට වඩා සෑහෙන පිරිසක් වගුර දෙපස හිඳ කිඹුලා ඇල්ලූ ජාතික වීරයන්ට හුරේ දැමූහ. පාන්දර සිටම වගකිවයුතු අංශ අමතා කිඹුලා අල්ලාගත් බවත් ඌ රැගෙන යාමට පැමිණෙන ලෙසත් දැනුම් දුන්නද හවස් වරුව වනතුරුත් කිසිවකු පැමිණියේ නැත. අවසානයේ සත්වෝද්‍යානයේ නිලධාරි පිරිස කිඹුලා ගෙන යන විට කිඹුලා මරණාසන්නව සිටියේය.

කිඹුලා මිය ගියේය. මිනිසෙකුගේ මරණයෙන් පටන් ගත් සංසිද්ධිය, කිඹුලා අල්ලාගැනීම පිණිස ඇමට යෙදූ බල්ලාගේ මරණයද පසු කර ගොස් කිඹුලාගේ මරණයෙන් කෙළවර විය. බැලූ බැල්මට එළුවා සහ මුට්ටිය සිහි වන ආකාරයේ සිදුවීමකි. අපේ රටේ බොහෝ ප්‍රශ්න විසඳෙන්නේ මෙයට කිට්ටු ආකාරයෙනි.

කිඹුලා මළ දින රාත්‍රියේ නිව්ස්වල කිඹුලාට මාර තැනක් ලැබී තිබුණි. ඌ දුර්ලභ වර්ගයේ ගැට කිඹුලකු බවත් විශාලත්වය අනුව ආසියාවේ මෑතක හමු වූ විශාලතම කිඹුලා ඌ විය හැකි බවටත් වාර්තා පළ වුණි. එය ඇසුණු ගමන් ආශ්චර්යයට පෙම් බඳිනවුන්ගේ පපුව පිච්චී යන්නට ඇත. කිඹුලා නොමැරී සිටියානම් ආසියාවේ ආශ්චර්යය ඒකෙන්ම ගොඩදාගන්නට තිබුණි. කලින් දන්නවානම් දවස ගානෙ කොළඹ හිඟන්නො එක එකා දීලා හරි කිඹුලා පරිස්සම් කරගන්නට තිබුණු බවත් ඇතැමෙක් සිතන්නට ඉඩ ඇත. ඒත් මේ තුළද සුභවාදී කාරණයක් මතු කරගත හැක. ලෝකයේ ලොකුම ත්‍රස්තවාදියාට හොම්බෙන් යන්න දුන් අපට ආසියාවේ ලොකුම කිඹුලා හූනෙක් වගේයැයි කියමින් මාර පොර ටෝක් එකක් දෙන්නට මෙය අවස්ථාවක් කරගත හැක.