මේ ලියුම්කරුට ආණ්ඩුව මේ දිනවල කරන වැඩකටයුතු ගැන කිසිම ප්‍රසාදයක් නැත. ඒ පිළිබඳ මගේ අදහස මේ බ්ලොගේම වෙනත් ලිපිවලද වෙනත් බ්ලොග්වලට කළ කොමෙන්ට්වලද ලියුම්කරු සටහන් කොට ඇත. ඒ පිළිබඳ කල්තියාම සටහන් කළේ මේ සටහනේ ලියවෙන ඇතැම් කරුණු නිසා ආණ්ඩු හිතවාදීන්ට මාර චූන් එකක් ඇවිත් පට්ට ආතල් ගන්නා ගමන් මටද හුරේ දැමීමට ඉඩ ඇති බැවිනි. එසේම බ්ලොග් අවකාශයේ ආණ්ඩු විරෝධීන් මෙහි කොමෙන්ට් තීරයේ සහ සිය බ්ලොග්වල ලියුම්කරුට අම්බානට නෙලන්නට ඉඩ ඇති බැවිනි.
පසුගිය දිනවල සරත් ෆොන්සේකා දේශපාලන සිරකරුවකු බවට නිල වශයෙන් ප්‍රකාශ කෙරිණි. ඒ නිල ප්‍රකාශයත් සමග කොයි පැත්තේ සිට බැලුවත් සිනා පහළවන අපූරු ත්‍රිමාන විහිළුවක පහළ වීම සිදුවිය. සරත් ෆොන්සේකාව සිරගත කිරීමෙන් ආණ්ඩුවට සිදු වී ඇත්තේ ගලේ පැහැරූ බළලාට සිදු වූ අලකලංචියට සමාන සිදු වීමකි. අන්තර්ජාතික වශයෙන් රට තුළ මානව හිමිකම් සහතික කිරීම පිළිබඳ සංකේතයක් වශයෙන් සරත් ෆොන්සේකා නිදහස් කළ යුතුයැයි කෙරෙන බලපෑමට ආණ්ඩුවට එකඟ වීමට නොහැකි විය. එසේ එකඟ වී නිදහස් කළානම් සරත් ෆොන්සේකාට එරෙහිව නැටූ සමස්ත නාඩගම විගඩමක් විහිළුවක් බවට පත්වන බැවිනි. සරත් ෆොන්සේකා සමාව ඉල්ලුවහොත් නිදහස් කරන බවට ප්‍රවාදයක් නිර්මාණය කළේ මේ අසීරු තත්ත්වයෙන් ගොඩ එන්නටය. ව්‍යවස්ථාවට අනුවනම් කිසිවෙක් සමාව ඉල්ලුවත් නැතත් ජනපතිට අවැසිනම් ජනාධිපති සමාව දිය හැක. ඒ මොහොතේ සරත් ෆොන්සේකා සමාව ඉල්ලුවානම් ඉල්ලපු නිසා දුන්නා කියා ආණ්ඩුවට ෂේප් වන්නට තිබුණි. එහෙත් ෆොන්සේකා සමාව ඉල්ලුවේ නැත. තමන්ගේ ජාමද බේරාගෙන ෆොන්සේකා නිදහස් කිරීමට ක්‍රමවේදයක් සොයාගත නොහැකිව ආණ්ඩුව මාර මුල්ලක සිර විය.
එසේ ඉන්නා අතරතුර දැන් ෆොන්සේකාව දේශපාලන සිරකරුවකු ලෙස නම්කර ඇත. එනිසා දේශපාලන සිරකරුවා යනු කව්දැයි විමසීමක් කරන්නට අප හට සිත් වේ. දේශපාලන හේතූන් මත සිරගත කිරීම යනු බලාධිකාරයේ මර්දන යාන්ත්‍රණයට එරෙහිව, පොදු ජනතාවගේ අයිතිවාසිකම් වෙනුවෙන් පොදුජන අරගල බිමක සටන් කළ කිසිවකු මර්දන යාන්ත්‍රණය විසින් සිරගත කිරීමයි. අවුන් සාන් සුකී යනු මුළු ලොවම නම කියූ සැනින් දන්නා ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය වෙනුවෙන් අරගල කොට සිරබත් කෑ දේශපාලන සිරකාරියකි. මෙරට විජය කුමාරතුංග යනු පොදු ජනතාව වෙනුවෙන් වීදි සටන්වල නියැලී සිරබත් කෑ දේශපාලන සිරකරුවෙකි.
සරත් ෆොන්සේකා පසුගිය ජනාධිපතිවරණයට ඉදිරිපත් වන තුරුම ඔහු සිටියේ හමුදා නිලධාරියකු වශයෙනි. හමුදාව යනු බලාධිකාරයේ මර්ධන යාන්ත්‍රණය ක්‍රියාත්මක ප්‍රධානතම උපකරණයයි. බලාධිකාරයේ පැවැත්ම වෙනුවෙන් සේවය කරන හමුදාවක ප්‍රධානියා ලෙස කටයුතු කළ අයෙක්ගේ නම සහ පොදුජනතාව වෙනුවෙන් කැප වූ අරගල බිමක සටන්කරුවෙක්ගේ නම එකම නම් ලිස්ට් එකකට වැටීම ඇදහිය නොහැකි තරම් පුදුම සහගතය. ආණ්ඩුවට පාලනය, පරිපාලනය, සංවර්ධනය පමණක් නොව හොරකම සහ පළිගැනීමවත් නෝන්ඩි නොවී හරි ආකාරයට කරගත නොහැකි බවට හොඳම උදාහරණය මෙයයි. යුද්ධ ජයග්‍රණයෙන් පසුව සදාකාලික යුධ වීරයෙක් වීමට තිබූ චාන්ස් එකට පයින් ගසා ජනාධිපති වීමට ගිය ෆොන්සේකාට ඡන්ද පරාජයෙන් පසුව නියමිතව තිබුණේ ෆුල් හන්තර් වී ජන මනසින් අතුගෑවී යන්නටය. එහෙත් ආණ්ඩුව කඩි කුලප්පුව සෑදුණු මී වස්සන් සේ හැසිරී, ෆොන්සේකාව ලෝක දේශපාලනය තුළ අවුන් සාන් සුකීගේ මට්ටමට ඔසවා තබා ඇත.
ජනතාව තම තම අභිමතය පරිදි වීරයන් සහ දුෂ්ඨයන් තෝරාගෙන හුරේ දමමින් සහ වෛර බඳිමින් පාන් කියාගත නොහැකි කල් යවති.
කිඹුලෙක් මිනිහෙක්ව මරාගෙන කෑවේය. සිද්ධිය ඇරඹෙන්නේ එතැනිනි. එතෙක් දවස් කිසිවෙක් අවධානය යොමු නොකළ වගුර ගොඩ කිරීම පිළිබඳ විවාදයක්ද පැන නැංගේය. ටීවි එකේ නිව්ස්වලින් සහ පත්තරවලිනුත් සීන් එකට මාර පබ්ලිසිටියක් ලැබුණු නිසා රාගම කියා ගමක් තියෙන බවක්වත් නොදැන සිටි අය පවා රාගම කිඹුලෙක් ඉන්නා බව දැනගත්හ. රාගම කිඹුලා රට පුරා ප්‍රසිද්ධ විය. ඒත් කිඹුලා කාපු මිනිහාගේ නමවත් මේ කතා බහ අතරට එකතු වූයේ නැත. ඔහුගේ දුවා දරුවන්ට අත් වූ ඉරණම ගැන කතා කළ කිසිවෙක්ද නැත. ඕන මළ ගෙදරක හඬාවැටෙන ගැහැණියකගේ ඉන්ටවීව් කට් එකක් ප්‍රචාරය කරන්නට මැලි නොවන සිරස, කිඹුලා විසින් කා දැමූ මිනිසාගේ ගෙදරට ගිය බවක් මමනං නොදුටිමි. ටීවි එකට වොයිස් කට් දෙන්නට පැමිණි ප්‍රාදේශීය සභාවේ ලොක්කන් කතා කළේත් කිඹුලා අල්ලාගන්නා හැටි සහ වගුර ගොඩකර රාගම සංවර්ධනය කරන හැටි විනා මියගිය මිනිසා ගැන නොවේ.
